Իսկ մենք մեր հայրերի վրեժը բրթում ենք մեր որդիների վրա

Մի բեղավոր լոլոզ գյադա, ում վրիժառու հայերը լիաթոք ծաղրում էին, իր ու իր ազգի առաջ նպատակ դրեց ու վերջը հանեց իր հոր վրեժը: ՈՒ ընենց մոլեռանդորեն, անթաքույց նվիրված ու անկեղծ էնտուզիազմով է դա անում, որ ամոթալի նախանձ է առաջացնում: Մինչև վերջ, հնարավորն ու անհնարինը դախազ ստանում ա:

Իսկ մենք մեր հայրերի վրեժը բրթում ենք մեր որդիների վրա:

Կարևորը՝ կուռ պաթոսով, հնչեղ կոչերով, լուրջ փաստերով, խելացի վերլուծություններով, տղամարդավարի չկոտրվելով ու չհանձնվելով:

Արթուր Դեմիրճյան

Մեկնաբանություններ